Marktaandeel nieuwere langwerkende insulines

Insuline glargine 300 E/ml is sinds 2015 in Nederland op de markt, insuline degludec sinds 2013. Deze nieuwere insulines hebben geen plaats in de behandeling volgens de NHG-Standaard Diabetes mellitus type 2 (2023). Volgens de NHG-Standaard hebben deze middelen geen duidelijke voordelen boven de langer bestaande insulines: NPH-insuline, insuline glargine 100 E/ml en insuline detemir. Bovendien zijn de kosten van nieuwere insulines hoger (NHG, 2023). Toch nam het gebruik van deze middelen vanaf de marktintroductie sterk toe. Het landelijk percentage van gebruikers in de eerste helft van 2023 was 38,7%. Dit komt vrijwel overeen met het percentage in 2022. Tussen 2015 en 2020 nam het percentage jaarlijks sterk toe, vanaf 2021 is de groei aan het afvlakken. 

Er zijn grote regionale verschillen te zien in het gebruik van nieuwe insulines. Het hoogste percentage gebruikers is te vinden in de regio Almelo (69,3%). Het laagste percentage gebruikers is in Hoorn (17,0%).  

Aantal gebruikers van nieuwere insulines: aantal unieke inwoners met minimaal een voorschrift voor insuline glargine 300 E/ml of insuline degludec per halfjaar per postcodegebied. 

Aantal gebruikers van (middel)langwerkend insuline: aantal unieke gebruikers met minimaal een voorschrift voor (middel)langwerkend insuline per half jaar per postcodegebied. 

De cijfers tonen het gebruik van nieuwere insulines ten opzichte van (middel)langwerkende insulines voor zowel de eerste als de tweede lijn. Op basis van de gegevens kunnen we geen uitspraak doen welk deel van de voorschriften uit de eerste dan wel uit de tweede lijn afkomstig is. In deze cijfers zijn dus ook patiënten met DM1 opgenomen, waarbij er wel een duidelijke plaats kan zijn voor nieuwere insulines. 

Voor het maken van de kaarten is gebruik gemaakt van de databank van het Genees- en hulpmiddelen Informatie Project (GIPdatabank) van Zorginstituut Nederland. Deze databank bevat informatie over het gebruik van genees- en hulpmiddelen in Nederland. Het betreft informatie over middelen die extramuraal (d.w.z. buiten instellingen als ziekenhuizen en verpleeghuizen) zijn verstrekt en vergoed op grond van de Zorgverzekeringswet. Bijna alle zorgverzekeraars stellen deze informatie ter beschikking aan de GIPdatabank. De GIPdatabank doet een kwaliteitscontrole op deze gegevens en corrigeert deze zo nodig. Hierdoor ontstaan betrouwbare en representatieve databestanden over het hulp- en geneesmiddelengebruik. Bij de ramingsmethodiek voor het voorspellen van het ontbrekende deel, houdt Zorginstituut Nederland onder andere rekening met verschillen in de leeftijds- en geslachtsopbouw van de verzekerdenpopulatie.