DPP-4-remmers/GLP-1-agonisten en hartfalen

Dit nieuwsbericht is onderdeel van het dossier hartfalen

Dipeptidylpeptidase-4-remmers (DPP-4-remmers) en glucagon-like peptide 1-agonisten (GLP-1-agonisten) zijn niet geassocieerd met een verhoogd risico op hartfalen. Dat concluderen Yu. et al. in een case-control studie.

Achtergrond

Uit de SAVOR-TIMI 53-studie (zie ook het nieuwsbericht van 3 september 2013) naar de DPP-4-remmer saxagliptine (Onglyza^®) bleek dat saxagliptine een verhoogde kans gaf op ziekenhuisopnames ten gevolge van hartfalen. Omdat zowel DPP-4-remmers als GLP-1-agonisten de concentraties van GLP-1 verhogen en een verhoogde concentratie GLP-1 in eerder onderzoek geassocieerd bleek met verminderde linker ventrikelfunctie, voerden Yu et al. deze observationele studie uit naar het risico op hartfalen bij DPP-4-remmers en GLP-1-agonisten. Hiervoor gebruikten de onderzoekers een database met patiëntengegevens uit het Verenigd Koninkrijk.

Methode

De onderzoekers stelden een studiecohort samen van patiënten met diabetes mellitus type 2 (DM2) van 18 jaar en ouder die tussen 1 januari 2007 en 31 maart 2012 een eerste recept voor een bloedglucoseverlagend middel kregen. Vanuit dit cohort selecteerden de onderzoekers patiënten die opgenomen werden in het ziekenhuis vanwege hartfalen ('cases'). Aan elke case matchten de onderzoekers maximaal 20 controle-cases. Deze matching gebeurde op basis van leeftijd, duur van de follow-up, behandelduur en jaar van insluiting in het studiecohort. De blootstelling bestond uit gebruik van DPP-4-remmers of GLP-1-agonisten enerzijds en gebruik van minstens 2 orale bloedglucoseverlagende middelen (exclusief DPP-4-remmers/GLP-1-agonisten) anderzijds.

Resultaten

Het totale studiecohort bestond uit 57.737 patiënten. 1.118 patiënten maakten een ziekenhuisopname voor hartfalen door (cases). Deze werden vergeleken met 17.626 controles. Het gebruik van DPP-4-remmers/GLP-1-agonisten bleek niet geassocieerd met een verhoogd risico op ziekenhuisopname door hartfalen in vergelijking met het gebruik van andere (orale) bloedglucoseverlagende middelen. Odd's Ratio (OR)=0,85; 95% betrouwbaarheidsinterval (95%BI)=0,62 - 1,16). Ook als de resultaten voor de DPP-4-remmers en GLP-1-agonisten gesplitst werden, was er geen significant verschil (DPP-4-remmers: OR=0,88 (95%BI 0,63 - 1,22); GLP-1-agonisten: OR=0,67; 95%BI=0,32 - 1,42).

Discussie

De onderzoekers geven aan dat er verschillende redenen kunnen zijn waarom hun resultaten afwijken van de resultaten van de SAVOR-TIMI 53-studie. De populatie uit de SAVOR-TIMI 53-studie bestond uit patiënten met cardiovasculaire aandoeningen in de voorgeschiedenis, terwijl deze patiënten in dit observationeel onderzoek niet meededen. Daarnaast was de diabetesduur in de SAVOR-TIMI 53-studie langer (10,3 jaar versus 2,3 jaar). Ten slotte onderzocht de SAVOR TIMI-53-studie alleen saxagliptine, terwijl dit observationele onderzoek alle DPP-4-remmers en GLP-1-agonisten heeft betrokken in de analyse. De onderzoekers geven aan dat vanwege de beperkingen van observationeel onderzoek een grote gerandomiseerde studie uitsluitsel moet geven over de vraag of DPP-4-remmers en GLP-1-agonisten geassocieerd zijn met een verhoogd risico op hartfalen.

Mogelijke belangenverstrengeling

Enkele auteurs hebben onderzoeksgeld en vergoedingen voor lezingen en consultaties ontvangen van diverse farmaceutische bedrijven. Eén auteur is lid geweest van 'advisory board meetings' van diverse farmaceutische bedrijven.

Bron

Yu OH et al. Incretin-Based Drugs and the Risk of Congestive Heart Failure. Diabetes Care. 2014 Sep 9.