Verlaagd risico hartfalen bij DPP4-remmers en GLP1-agonisten

Uit een Amerikaanse retrospectieve studie blijkt dat glucagon-like peptide 1-agonisten (GLP1-agonisten) en dipeptidylpeptidase-4-remmers (DPP4-remmers) geassocieerd zijn met een verlaagd risico op hartfalen.

Resultaten

De onderzoekers includeerden 1.426 patiënten uit een database met gezondheidsdata die tussen januari 2000 en juli 2012 startten met een DPP4-remmer of GLP1-agonist. Deze patiënten werden gematcht met diabetespatiënten die geen DPP4-remmers of GLP1-agonisten gebruikten. Voor de matching werd onder andere rekening gehouden met leeftijd, geslacht, diabetesduur en coronaire hartziekten. Er werden alleen patiënten geïncludeerd zonder eerdere diagnose van hartfalen. De gemiddelde observatieperiode was 742 dagen. Gebruik van DPP4-remmers en GLP1-agonisten was geassocieerd met een verlaagd risico op ziekenhuisopnames als gevolg van hartfalen in vergelijking met de controlegroep (hazard ratio (HR)=0,51; 95% betrouwbaarheidsinterval(BI)=0,34 tot 0,77; p=0,002). Ook bij correctie voor gebruik van bètablokkers en ACE-remmers, bleef de associatie significant. Na stratificatie voor alleen DPP4-remmers bleef het risico op ziekenhuisopnames voor hartfalen significant verlaagd (HR=0,58; 95%BI 0,38 tot 0,88; p=0,011). Het aantal gebruikers van GLP1-agonisten was te laag om betrouwbare uitspraken te doen over een associatie tussen GLP1-agonisten en hartfalen.

Discussie

Uit deze studie blijkt dat GLP1-agonisten en DPP4-remmers het risico op hartfalen verlagen. De onderzoekers geven aan dat dit in tegenspraak is met recente andere studies waaruit zou blijken dat DPP4-remmers het risico op hartfalen juist verhogen (bijvoorbeeld de SAVOR TIMI-53-studie). De onderzoekers dragen verschillende mogelijke oorzaken aan voor dit verschil:

• de studiepopulaties verschilden: in deze studie was minder vaak sprake van coronaire hartziekten, myocard infarct en overall cardiovasculair risico dan in de SAVOR TIMI-53-studie
• de SAVOR TIMI-53-studie was niet specifiek opgezet om het risico op hartfalen te bepalen en het totaal aantal ziekenhuisopnames voor hartfalen in die studie was laag
• patiënten in de SAVOR TIMI-53-studie waren mogelijk niet representatief voor de diabetespatiënten in de dagelijkse praktijk, omdat er bij gerandomiseerde klinische studies altijd sprake is van bepaalde inclusie- en exclusiecriteria

De onderzoekers geven de volgende beperkingen van hun studie aan

• ondanks matching en correctie voor verschillende variabelen kan confounding niet uitgesloten worden vanwege de retrospectieve opzet
• omdat slechts één database is gebruikt, is het de vraag of de gegevens te extrapoleren zijn naar andere (demografische) gebieden
• omdat administratieve gegevens zijn gebruikt, is niet uit te sluiten dat er misclassificatie heeft opgetreden

Belang voor de praktijk

Uit deze studies blijkt dat GLP1-agonisten en DPP4-remmers een verlaagd risico op hartfalen geven, terwijl diverse andere studies -waaronder ook een recente meta-analyse van Clifton et al. - juist aantonen dat DPP4-remmers het risico op hartfalen verhogen. De discussie over deze relatie is nog gaande. De onzekerheid over de langetermijnveiligheid van DPP4-remmers en GLP1-agonisten is één van de redenen dat ze niet zijn opgenomen in de NHG-Standaard Diabetes mellitus type 2 (2013).

Mogelijke belangenverstrengeling

Geen

Bron

Velez M et al. Association of antidiabetic medications targeting the glucagon-like peptide 1 pathway and heart failure events in patients with diabetes. J Card Fail. 2015 Jan;21(1):2-8.